Bağdat’ın unutulmuş kurbanları: çocuklar

Amerikan işgalinin ardından geçen dört yılda, Irak’ta en çok acı çeken kesim Irak’ın çocukları oldu. Şiddete maruz kalarak ailesini kaybeden pek çok çocuk, şu anda savaşın ortasında sokaklarda yaşamaya zorlanıyor ve hayatta kalmak için çöplüklerde barınıyor.

Son dört yıl içinde Irak’taki yoksulluk o kadar kötü koşullara vardı ki pek çok çocuk, temiz su, sağlık kontrolü ve eğitim gibi temel ihtiyaçlardan mahrum durumda.

İstatistikler ürkütücü. Her 25 çocuktan biri beş yaşına varmadan ölüyor. Dört çocuktan biri, yani üç milyondan fazla çocuk, kötü besleniyor. Ayrıca beş çocuktan biri okula gidemiyor.

Oradan oraya sürükleniyorlar

El Cezire’ye konuşan, işgalin unutulmuş kurbanlarından Ahmed Cabbar, Bağdat sokaklarında oyuncak satıyor. Kardeşlerine bakabilmek için okulu bırakıp çalışmaya başlayan Ahmed, ailesinde yedi kişi olduğunu, babası Bakuba’da öldürülünce Bağdat’a taşındıklarını söylüyor.

Beş yaşındayken anne ve babası ölen Sicad Ali ise abileri onu alıp Tobci’deki yetimhaneye götürene kadar sokaklarda yaşamış: “Ulusal Güvenlik Kuvvetleri ve Amerikalılar, benim terörist olmamdan şüphelenip beni tutukladılar. Onlara terörist olmadığımı söylememin bir faydası olmadı. Ve kendimi burada buldum.”

Yetimhanedeki bir başka çocuk, Muhammed Vail de şöyle anlatıyor hikayesini: “Ben Basralıyım. Bağdat’a beni bir adam getirdi ve sokağa bıraktı. Bir süre bir ailenin yanında kaldım ve yetimhaneye getirildim. Annem ve babamın kim olduğunu bilmiyorum.”
Yetimhane görevlisi Sumir Casse ise “Buradaki çocukların bir aile bağları ve duyguları yok. Bu çocukları, ailelerinin sevebileceğinden daha çok seviyoruz” diyor ve ekliyor: “Onların hayatlarına mutluluk getirmeye çalışıyoruz. Onlarla hem gündüz hem gece kalıyoruz. Geçmişlerinde dayağa maruz kalmış olanları iyileştirmeye çabalıyoruz...”

Kaynak: Evrensel